x jest funkcją y

См. также в других словарях:

• funkcja — ż I, DCMs. funkcjacji; lm D. funkcjacji (funkcjacyj) 1. «prace, obowiązki, które ktoś ma wykonać; stanowisko» Funkcja społeczna. Funkcja dyżurnego, sekretarza. Powierzyć komuś jakąś funkcję. Pełnić, sprawować, wykonywać jakieś funkcje. Ktoś jest… …   Słownik języka polskiego

• przymiotnik — m III, D. a, N. przymiotnikkiem; lm M. i jęz. «część mowy określająca jakość rzeczownika (np. biały) lub relację (np. szkolny) do rzeczownika (określanego); jej podstawową funkcją składniową jest funkcja przydawki (np. drewniany dom) lub… …   Słownik języka polskiego

• pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… …   Słownik języka polskiego

• funkcjonalizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. funkcjonalizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} założenie w metodologii nauk, według którego należy badać funkcjonalne zależności zjawisk, rezygnując w rozważaniach …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego

• ciągły — 1. «dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny; stale się powtarzający, stały» Dźwięki ciągłe. Praca, produkcja ciągła. Ciągły ruch. Ciągłe podróże, zabawy. Ciągły ogień artyleryjski. Działanie,… …   Słownik języka polskiego

• homeomorfizm — m IV, D. u, Ms. homeomorfizmzmie; lm M. y mat. «taka funkcja ciągła i różnowartościowa, dla której funkcja odwrotna też jest ciągła; przekształcenie homeomorficzne» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• nieciągły — «nie mający ciągłości, ciągnący się z przerwami, lukami (w czasie lub przestrzeni); przerywany» Linia nieciągła. Widmo nieciągłe. Ruch nieciągły. ∆ mat. Funkcja nieciągła «funkcja, której wykres nie jest linią ciągłą» …   Słownik języka polskiego

• niemalejący — ∆ mat. Ciąg niemalejący «ciąg liczbowy o tej właściwości, że każdy wyraz następny jest nie mniejszy od poprzedniego» ∆ Funkcja niemalejąca «funkcja, której wartości w danym przedziale nie maleją w miarę wzrastania argumentu» …   Słownik języka polskiego

• materializm — m IV, D. u, Ms. materializmzmie, blm 1. filoz. «kierunek filozoficzny przeciwstawny idealizmowi, głoszący tezę o materialności, poznawalności i niezależnym istnieniu świata, o pierwotności materii i wtórności świadomości; w ontologii: przyjmujący …   Słownik języka polskiego

• aspirantura — ż IV, CMs. aspiranturaurze, blm 1. «forma kształcenia kadr naukowych przy wyższych zakładach naukowych (zwłaszcza w Rosji); okres, w którym ktoś jest aspirantem naukowym» Aspirantura z chemii. 2. «stanowisko, zajęcie, funkcja aspiranta naukowego» …   Słownik języka polskiego